Welcome to the Neighbourhood komt langs
Toen wij pas begonnen met Welcome to the Neighbourhood heeft een van de vrijwilligers op OBS de Oversteek de bovenbouw-kinderen gevraagd om tekeningen te maken voor de nieuwe buren. Ik heb het op mij genomen om de andere scholen uit de buurt te benaderen om te vragen of zij dat misschien ook zouden willen. Bij het schrijven van de mail bedacht ik me dat de scholen misschien meer wilden weten over Eritrese vluchtelingen en het project in Lent. Er is niet veel bekend over deze mensen, Eritrea is niet veel in het nieuws. De scholen reageerden enthousiast, ik heb een presentatie gemaakt op basis van eigen ervaringen en internetbronnen als Pharos (een kenniscentrum voor zorgverleners).Presentatie
In de presentatie vertel ik over het complex, de omgeving en de reis van de Eritrese mannen (en waarom zijn het alleen maar mannen?). Ik leg uit met Google Maps hoe ik zelf zo'n reis zou maken maar vooral probeer ik de kinderen stof tot nadenken te geven zodat ze met vragen komen waar ik over kan antwoorden. Dat kan best uitdagend zijn als een kind vraagt: "Het is toch niet eerlijk dat die mensen hier komen en van alles krijgen." Er zijn prachtige momenten geweest, in Oosterhout wisten veel kinderen dat hun grootouders in 1944 ook vluchteling waren toen de frontlinie van de Tweede Wereldoorlog in de Betuwe lag. Die mensen konden na een paar maanden weer terugkomen en in Lent en Oosterhout hun bestaan weer opbouwen.
Op andere scholen vertelden kinderen dat hun ouders ook gevlucht waren, een jongetje vertelde dat hij 1 jaar was toen zijn ouders hem meenamen bij hun vlucht. De klasgenoten van deze kinderen waren verbaasd en vroegen of het echt waar was. Dat zijn momenten waarop de afstand en vervreemding verdwijnen en een vluchteling ineens een naaste is.
De pracht van onderwijs
Eind januari is mijn vader overleden, hij heeft zijn jaren voor de klas gestaan op de LTS in Assen. Tijdens de afscheidsplechtigheid haalde ik aan dat hij me vertelde hoe mooi het was als je een kind iets kon bijbrengen, ook als dat een kind was dat kans liep naast de boot te vallen. Twee dagen later stond ik op de Pedologisch-Instituutschool van Entrea in Nijmegen om te vertellen over Eritreese vluchtelingen. Ook daar merkte ik hoe indrukwekkend het verhaal is van een jongen of jonge man die alles achterlaat, zijn familie en zijn vrienden voor een gevaarlijke reis naar Europa. Die jonge mannen die nu in Lent wonen hebben lange reizen achter de rug, twee jaar is geen uitzondering.
Ik ben dankbaar voor de nieuwsgierige kinderen, de kritische vragen die ze kunnen stellen en hun bereidheid om iets te doen om het leven in Nederland voor deze groep vluchtelingen wat prettiger te maken.
Een nieuwe start
De Eritreese mannen zijn overwegend christelijk, in Noord-Afrika zijn in 2015 tientallen christenen vermoord door IS, Eritrese vluchtelingen nemen ondanks deze bedreigingen het risico om deze reis te maken. In samenwerking met buurtgenoten en scholen wil ik er aan bijdragen dat deze mannen zich gesteund weten in onze buurt. Dat de buren in Nederland de hand uitsteken om te helpen waar dat kan. In onze buurt werken zij aan een nieuw bestaan, ik hoop dat zij een zinvol bestaan weten op te bouwen in onze buurt, waarbij niet alleen zij heel veel leren over andere culturen maar wij ook.
Ken je een klas of andere groep voor wie deze presentatie interessant is neem dan contact met mij op.
